En dan zijn we al weer 3 weken verder in het nieuwe jaar. Net zoals bij jullie in Nederland heeft het hier ook gesneeuwd en is het weer verder niet al te best. De sneeuw bleef hier een paar dagen liggen, en dus werd er volop zout gestrooid. Het vreemde is dat ze hier geen zout als poeder/zand strooien zoals wij in ons kleine kikkerlandje doen, maar ze strooien hier zoutkristallen van zo’n halve cm groot. Dit is wel even wennen, want je hebt dus constant het idee dat je op kiezelstenen loopt. Terwijl het sneeuwde ben ik samen met Emily naar Reading Terminal Market gegaan. Dit is een markt in een oud treinstation waar van alles te koop is, van chocolade in de vorm van organen, een donutwinkel waar je kan zien hoe de donuts worden gemaakt en allerlei plaatsen om te eten. Hierna zijn we ook nog naar een speciaal bier winkel geweest zodat ik wat lokale bieren uit Pennsylvania kon halen. Al met al een geslaagd weekend dus.

In het weekend daarop ben ik naar het Betsy Ross huis geweest. Dit is het huis van de vrouw waarvan beweert wordt dat ze de eerste Amerikaanse vlag heeft gemaakt. Leuk om de vlag zo te zien en te horen hoe deze is ontstaan, maar het huis zelf was niet zo heel boeiend. Hierna heb ik nog een lange wandeling door de stad gemaakt, dit keer door de wijk Old City. Zoals de naam zegt zijn er veel oude gebouwen, zoals wat kerken en een straat die er nog precies uitziet zoals 200 jaar geleden. Ook zitten er hier nog veel ambachtelijke zaakjes, zoals sigaren zaken en de eerste Philly cheese steak diners. Een toffe wijk om doorheen te lopen dus, met als gevolg massale spierpijn de dag erna.

Dit weekend begon goed met een game-night met mijn groep van de uni op vrijdag. Van tevoren kende ik geen van de spellen, maar cards against humanity en het andere spel waarvan ik de naam ben vergeten bevielen prima. Leuk om op zo’n manier de mensen waarmee je dagelijks werkt toch nog beter te leren kennen. Verder had ik wat Nederlandse kaas en Crema Catalana meegenomen zodat iedereen dit ook kon proeven. De volgende dag ben ik naar de Eastern State Penitentiary gegaan, wat een grote gevangenis is geweest in het centrum van Philadelphia en nu omgetoverd is tot een museum. De beroemdste gevangene hier was zonder twijfel Al Capone, en zijn cel was daarom ook een van de grote trekpleisters. In deze gevangenis zijn ze begonnen om mensen geïsoleerd op te sluiten, in plaats van het “alle gevangenen in een ruimte gooien en maar zien wat ze doen”, wat voorkwam rond de tijd van de bouw in 1821. In die tijd was het een van de meest innovatieve gebouwen, en het had zelfs eerder licht, verwarming en stromend water dan het witte huis. Het isoleren werd hier niet gebruikt als straf, zoals tegenwoordig, maar juist als een tijd waarin de gevangene tot inkeer kon komen en kon inzien wat hij verkeerd had gedaan. Hiervoor had hij geen afleiding van de buitenwereld nodig, en dus moest dit in isolatie. Dit is dus ook een van de plekken waar ontdekt is dat een te lange isolatie niet zo goed voor je gezondheid is.

Voordat ik bij de gevangenis was aangekomen, kwam ik onderweg nog allerlei mensen tegen met anti-Trump stakingsborden. Ik was de Women’s March totaal vergeten, maar gelukkig vond deze grote protestactie plaats voor het Museum of Arts, wat dicht bij de gevangenis ligt. Toch wel apart om allerlei mensen met stakingsborden voor een klein podium te zien staan en opgepept te worden door een aantal vrouwen uit de politiek. Anders dan de andere marches in de USA, bewoog deze in Philadelphia niet en was er eigenlijk gewoon één lange straat afgezet door politie waar mensen konden protesteren en dus vooral stilstonden. Tegen de tijd dat ik er was, waren veel mensen het staan echter al zat en hadden ze hun protestborden verzameld tegen een aantal bomen. Dit was natuurlijk prima voor mij om er wat foto’s van te kunnen maken.

Ook ben ik nog even bij het bekendste niet-professionele basketbal veld van Philadelphia geweest: het veld dat gebruik wordt in de introductie van de Fresh Prince of Bel-Air van Will Smith. Helaas hebben ze het veld vernieuwd en lijkt het niet heel erg meer op het origineel. Maar het ligt in de buurt van de gevangenis dus ik kon het niet laten om het toch even te bekijken.

Nu jullie weer zijn bijgepraat over mijn avonturen in het weekend, zal ik jullie ook even bijpraten over mijn project. Voor de kerst had ik het probleem dat de coating die ik had gemaakt niet losliet, en daardoor ook zijn werk niet kon doen. Tijdens de afgelopen weken is het wel gelukt om de coating los te krijgen, alleen niet in de hoeveelheid en de groep die ik zou willen. Het blijft dus nog even een puzzel om alles werkend te krijgen, maar stapsgewijs kom ik er wel.

En nu nog even over de huisgenoten kwestie. Voor de kerst waren er eigenlijk huisgenoten die geen interactie wilde en alleen hun kamer uit kwamen als er verder niemand in de badkamer of keuken was. In 2017 is dit gelukkig al wat beter geworden. De eerste paar dagen van Januari was er helemaal niemand en had ik het huis voor mezelf alleen. Daarna kwam Max, een Duitser uit Hannover die op doortocht door de USA was na een half jaar vakken te hebben gevold aan de University of Minnesota, voor een paar dagen in huis. Samen met Max ben ik de twee barren die hier in de buurt zitten eens gaan verkennen. Gelukkig werden we net voordat we wilde vertrekken nog even gewaarschuwd door onze huisbaas, dat een van de twee barren een blacks-only bar was (blijkbaar nog steeds een ding hier). Nadat we hier even naar binnen hebben gegluurd en inderdaad alleen maar blacks zagen die aan het poolen waren, zijn we bij de andere bar naar binnen gelopen. En surprise, hier zaten ook alleen maar blacks binnen en werden we een beetje vreemd aangekeken. Na hier een drankje gedaan te hebben zijn we toch maar richting het centrum gegaan en zijn we in een lokale universiteits/sports bar wat gaan drinken.

De dag erna was helaas alweer de laatste dag van Max, en werd hij twee dagen erna vervangen door een meisje uit Perth, Australië. Ook was er nog een Chinees, Bo, die tijdelijk hier heeft gezeten. Hij was echter nogal verlegen en zijn Engels was niet heel sterk, wat af en toe tot vreemde gesprekken leidden. Ik was bijvoorbeeld aan het koken en ineens komt hij de keuken in. Ik vroeg hem hoe zijn dag was geweest en als antwoord kreeg ik dat hij het interessant vond dat ik zelf kookte want hij kon niet koken. Daarop vroeg ik hem of hij dan altijd afhaal-eten haalde, waarop hij knikte. Toen gaf hij het antwoord dat hij alleen even wilde kijken hoe ik kookte, en daarna liep hij zonder iets te zeggen weer terug naar zijn kamer en liet hij mij in verbijstering achter. Ik zal maar zeggen dat je veel verschillende mensen leert kennen zo via een Airbnb verblijf. De week erop heb ik niks meer gehoord van mijn grote vriend, geen licht of geluid van zijn kamer, terwijl hij er een maand zou zitten. Vandaag kreeg ik te horen dat hij dus plotseling is verhuisd, aangezien er op de dorms van zijn universiteit een plaats vrij was gekomen en hij meteen is vertrokken.

Deze afgelopen week had ik een nieuwe huisgenoot, Daniel, een Braziliaan die als huisarts werkt in Cleveland en nu vast in Amerika wil gaan wonen. Hiervoor moest hij bij het Braziliaanse consulaat zijn, wat blijkbaar dan weer in Philadelphia ligt. Tijdens elk ontbijt of avondeten kwam ik Daniel wel tegen afgelopen week, en heb ik ook veel kunnen praten over de gekke politiek in dit land en over de verschillen tussen Brazilië, Nederland en Amerika. Eigenlijk dus zo’n huisgenoot waarop je hoopt als je voor je stage naar het buitenland gaat, net zoals Max trouwens. Sinds vandaag ben ik weer alleen, maar komende donderdag moeten er 2 nieuwe huisgenoten komen voor 2 weken. Hopelijk kan dit iets soortgelijks worden.

Na dit veel te lange verhaal heb ik jullie weer bijgepraat over de afgelopen 3 weken. Volgend weekend staat mijn reis naar Ilona in Boston op de planning, waarover jullie snel meer zullen horen. Tot snel maar weer