De laatste weken
En toen was de stage alweer voorbij! Het heeft wat weken geduurd sinds de laatste blog, maar ik zal alles nog even samenvatten zo net na de Carnaval. Allereest ben ik nog een weekend naar Boston geweest om Ilona op te zoeken. Boston staat bekend om twee hele grote universiteiten: Harvard en MIT (Massachusetts Institute of Technology). Ilona studeert net zoals mij biomedische technologie en is begonnen aan een stage op Harvard University. Aangezien ik zoveel mogelijk tijd in Boston wilde zijn, had ik de nachtbus op vrijdag gepakt van 23:00, zodat ik om 06:30 op zaterdag in Boston aan zou komen. Echter had de bus nogal doorgereden op de bijna lege weg, en waren we er al een half uur te vroeg. Ik had met Ilona afgesproken om 07:00 (ik snap nog steeds niet hoe ik haar zo gek heb gekregen dit te doen), dus ik had een klein uurtje over. De bus stopte dicht bij de haven van Boston, dus ik heb mooi even genoten van de zonsopgang hier.
Nadat Ilona en ik elkaar hadden gevonden in het busstation, zijn we doorgereisd naar de campus van Harvard. Ilona heeft toegang tot het merendeel van de gebouwen daar, onder andere een enorm grote, oude bibliotheek (zo eentje die je alleen maar in films ziet). De campus ziet er heel erg mooi, oud, en goed onderhouden uit. Nadat we deze campus hebben bekeken, zijn we doorgelopen naar het MIT museum. We dachten beide dat dit een super tof museum moest zijn, maar ik kan makkelijk zeggen dat dit nogal tegenviel. Er staat vooral veel zooi van oudere projecten waar niet meer aan gewerkt wordt en anders alleen maar in de opslag zou staan. Dit verwacht je natuurlijk bij een museum, maar vaak ontbrak de informatie of was het allemaal niet heel erg goed onderhouden. Het was allemaal niet echt zoals we het hadden verwacht. Na hier eigenlijk te lang rond te hebben gehangen zijn we gaan lunchen bij de Miracle of Science. Dit is een studenten barretje/eettent waar ze lekkere hamburgers maken, en ook nog eens het menu aan de muur hebben hangen in de vorm van een periodiek systeem (jep, een studentenstad dus). Na hier, lekker Amerikaans, een prima burger te hebben gegeten, zijn we met de bus naar de campus van MIT gegaan. Het viel nogal op dat deze campus vooral uit veel grote betonnen gebouwen bestond en dus wat meer op de TUe leek dan verwacht. Na hier door wat gebouwen te zijn gelopen zijn we ook nog bij het honkbal stadion Fenway Park langs geweest en daarna door naar de Harvard shop en Ilona’s kamer.
De volgende dag waren we om half 11 al weer op pad om de freedom trail te lopen. Dit is een historische route door heel Boston, en wordt aangegeven met een rode streep door de straten van de stad. Deze loopt van Bunker Hill monument, voorbij de USS Constitution, helemaal tot aan het park midden in de stad: de Boston Common. Op zaterdag had onze grote vriend Trump net de travel ban bekend gemaakt, dus op zondag waren er mensen volop aan het protesteren in dit mooie park. Blijft toch vreemd om zo’n grote groep mensen met bordjes voorbij te zien komen. Hierna zat mijn bezoek aan Boston er weer op en had ik de bus terug naar Philly. Ik had echter nog wel een overstap van 2 uur in New York, zodat ik Times square nog een keertje onbedoeld mee kon pakken.
De week daarop heb ik vooral veel gewerkt aan mijn project, en op zaterdag ben ik nog op stap geweest met mijn 2 nieuwe huisgenootjes: Meg, een Amerikaanse uit de staat Illinois, en Luise, een Duitse die in Nijmegen studeert en daarom ook Nederlands kan J. Dit waren 2 huisgenootjes zoals je ze zou willen. Gewoon een leuke interactie met elkaar, beetje navragen hoe je dag was en geen mensen die zich verstoppen op hun eigen kamer. We zijn op zaterdag dus nog op stap geweest naar McGillin’s, de oudste bar van Philly. Hele toffe oude bar, helaas wel 6 dollar voor een biertje. De dag erna was er het sport evenement van het jaar: de Superbowl. Samen met mijn toffe huisgenootjes hebben we op mijn kamer (de grootste kamer met ook nog eens de grootste tv) de Super Bowl gekeken, die verdomme spannend was dit jaar. Veel mensen gunde het de New England Patriots niet, aangezien ze al veel hebben gewonnen de afgelopen jaren. De tegenstanders, de Atlanta Falcons, waren als underdog echter als snel op een flinke voorsprong gekomen. In de blessuretijd echter hebbend de Patriots toch nog gewonnen (ook mooi voor Ilona, de Patriots komen namelijk uit de buurt van Boston).
De week erop moest ik op vrijdag een presentatie geven over mijn project. Het was nog even aanpoten om alle data te krijgen voor de presentatie, maar dit was allemaal nog best goed gelukt. De presentatie was ook goed verlopen, en ik heb meteen mijn opvolger Greg over mijn project kunnen vertellen. In het kort, ik heb heel veel optimalisatie gedaan. Uiteindelijk is gebleken dat de techniek niet goed genoeg werkt en stappen ze over op een andere. Hier heb ik echter ook nog aan meegewerkt, dus ze waren best tevreden over de hoeveelheid werk die ik heb gedaan in mijn 3.5 maanden in de groep.
De dag erop was het gelukkig al weer weekend en is Ilona naar Philly gekomen. Op de eerste dag zijn we eigenlijk bij het Arts museum geweest en zijn we helemaal doorgelopen naar City Hall en hebben we eten gehaald bij Reading Terminal Market. Hierna zijn we nog bij de Liberty bell museum, Independence Hall en de National Convention centre naar binnen geweest en hebben we de tocht afgesloten helemaal aan de andere kant van Philly bij Penn’s Landing. Hier hadden ze nog steeds een toffe schaatsbaan, met uitzicht op de Delaware river en Benjamin Franklin bridge. De volgende dag wilde we University city gaan bekijken, maar heeft het de hele dag echt ongelofelijk geregend. Voordat we bij mijn lab waren aangekomen waren we beide doorweekt, dus hebben we in de pauze ruimte maar uitgebreid gelunched tot de regen een beetje voorbij was. Hierna zijn we nog naar de campus van UPenn geweest en heb ik Ilona weer op de bus gezet naar Boston.
Hierna volgde nog 1.5 week met wat stress om alle resultaten af te krijgen, en al mijn zooi eens op te ruimen. Ik had nog wel het geluk om tijdens mijn laatste weekend de groepsactiviteit nog even mee te pikken. Dit was eigenlijk nog een verlate kerstactiviteit die maar uitgesteld bleef worden. Als activiteit zijn we bij Kara (de professor) thuis lasagne gaan eten en hebben we nog een vrij competitief kennisspel gespeeld. Het was heel erg tof om mijn verblijf binnen de groep zo al een klein beetje af te sluiten. Verder ben ik samen met Luise nog een keer naar City Hall geweest, aangezien je hier met de lift helemaal naar de top van de toren kan gaan, want natuurlijk een mooi uitzicht geeft. Ook ben ik op zondag nog eens naar het zuiden van Philly gegaan, aangezien hier alle sport stadions zijn gevestigd en ik nog eens bij een Walmart langs wilde gaan (gewoon een mega supermarkt met van alles, niet heel bijzonder uiteindelijk). Tijdens dit weekend was het trouwens prachtig weer met zo’n 18-20 graden, dus ik ben in februari zelfs al verbrand.
Na het weekend was mijn laatste week aangebroken, en ben ik op dinsdag nog wat wezen drinken met iedereen van het lab. Het is toch een vreemd gevoel als je er ineens achter komt dat je ze niet meer gaat zien. Echter had ik ook wel heel erg zin om weer naar huis te gaan en iedereen in ons kleine landje weer te zien. Donderdagnacht ben ik teruggevlogen naar Nederland en op vrijdag avond stond ik weer vertrouwd op SBC tijdens de opening van Carnaval, alsof er nooit iets veranderd was.
Iedereen heel erg bedankt voor de lieve berichten vanuit Nederland of het buitenland tijdens mijn stage en voor het doornemen van mijn vaak veel te lange verhalen.
Ik spreek jullie snel weer, hopelijk dit keer in real time ;)
Stan
Eerste 3 weken in 2017
En dan zijn we al weer 3 weken verder in het nieuwe jaar. Net zoals bij jullie in Nederland heeft het hier ook gesneeuwd en is het weer verder niet al te best. De sneeuw bleef hier een paar dagen liggen, en dus werd er volop zout gestrooid. Het vreemde is dat ze hier geen zout als poeder/zand strooien zoals wij in ons kleine kikkerlandje doen, maar ze strooien hier zoutkristallen van zo’n halve cm groot. Dit is wel even wennen, want je hebt dus constant het idee dat je op kiezelstenen loopt. Terwijl het sneeuwde ben ik samen met Emily naar Reading Terminal Market gegaan. Dit is een markt in een oud treinstation waar van alles te koop is, van chocolade in de vorm van organen, een donutwinkel waar je kan zien hoe de donuts worden gemaakt en allerlei plaatsen om te eten. Hierna zijn we ook nog naar een speciaal bier winkel geweest zodat ik wat lokale bieren uit Pennsylvania kon halen. Al met al een geslaagd weekend dus.
In het weekend daarop ben ik naar het Betsy Ross huis geweest. Dit is het huis van de vrouw waarvan beweert wordt dat ze de eerste Amerikaanse vlag heeft gemaakt. Leuk om de vlag zo te zien en te horen hoe deze is ontstaan, maar het huis zelf was niet zo heel boeiend. Hierna heb ik nog een lange wandeling door de stad gemaakt, dit keer door de wijk Old City. Zoals de naam zegt zijn er veel oude gebouwen, zoals wat kerken en een straat die er nog precies uitziet zoals 200 jaar geleden. Ook zitten er hier nog veel ambachtelijke zaakjes, zoals sigaren zaken en de eerste Philly cheese steak diners. Een toffe wijk om doorheen te lopen dus, met als gevolg massale spierpijn de dag erna.
Dit weekend begon goed met een game-night met mijn groep van de uni op vrijdag. Van tevoren kende ik geen van de spellen, maar cards against humanity en het andere spel waarvan ik de naam ben vergeten bevielen prima. Leuk om op zo’n manier de mensen waarmee je dagelijks werkt toch nog beter te leren kennen. Verder had ik wat Nederlandse kaas en Crema Catalana meegenomen zodat iedereen dit ook kon proeven. De volgende dag ben ik naar de Eastern State Penitentiary gegaan, wat een grote gevangenis is geweest in het centrum van Philadelphia en nu omgetoverd is tot een museum. De beroemdste gevangene hier was zonder twijfel Al Capone, en zijn cel was daarom ook een van de grote trekpleisters. In deze gevangenis zijn ze begonnen om mensen geïsoleerd op te sluiten, in plaats van het “alle gevangenen in een ruimte gooien en maar zien wat ze doen”, wat voorkwam rond de tijd van de bouw in 1821. In die tijd was het een van de meest innovatieve gebouwen, en het had zelfs eerder licht, verwarming en stromend water dan het witte huis. Het isoleren werd hier niet gebruikt als straf, zoals tegenwoordig, maar juist als een tijd waarin de gevangene tot inkeer kon komen en kon inzien wat hij verkeerd had gedaan. Hiervoor had hij geen afleiding van de buitenwereld nodig, en dus moest dit in isolatie. Dit is dus ook een van de plekken waar ontdekt is dat een te lange isolatie niet zo goed voor je gezondheid is.
Voordat ik bij de gevangenis was aangekomen, kwam ik onderweg nog allerlei mensen tegen met anti-Trump stakingsborden. Ik was de Women’s March totaal vergeten, maar gelukkig vond deze grote protestactie plaats voor het Museum of Arts, wat dicht bij de gevangenis ligt. Toch wel apart om allerlei mensen met stakingsborden voor een klein podium te zien staan en opgepept te worden door een aantal vrouwen uit de politiek. Anders dan de andere marches in de USA, bewoog deze in Philadelphia niet en was er eigenlijk gewoon één lange straat afgezet door politie waar mensen konden protesteren en dus vooral stilstonden. Tegen de tijd dat ik er was, waren veel mensen het staan echter al zat en hadden ze hun protestborden verzameld tegen een aantal bomen. Dit was natuurlijk prima voor mij om er wat foto’s van te kunnen maken.
Ook ben ik nog even bij het bekendste niet-professionele basketbal veld van Philadelphia geweest: het veld dat gebruik wordt in de introductie van de Fresh Prince of Bel-Air van Will Smith. Helaas hebben ze het veld vernieuwd en lijkt het niet heel erg meer op het origineel. Maar het ligt in de buurt van de gevangenis dus ik kon het niet laten om het toch even te bekijken.
Nu jullie weer zijn bijgepraat over mijn avonturen in het weekend, zal ik jullie ook even bijpraten over mijn project. Voor de kerst had ik het probleem dat de coating die ik had gemaakt niet losliet, en daardoor ook zijn werk niet kon doen. Tijdens de afgelopen weken is het wel gelukt om de coating los te krijgen, alleen niet in de hoeveelheid en de groep die ik zou willen. Het blijft dus nog even een puzzel om alles werkend te krijgen, maar stapsgewijs kom ik er wel.
En nu nog even over de huisgenoten kwestie. Voor de kerst waren er eigenlijk huisgenoten die geen interactie wilde en alleen hun kamer uit kwamen als er verder niemand in de badkamer of keuken was. In 2017 is dit gelukkig al wat beter geworden. De eerste paar dagen van Januari was er helemaal niemand en had ik het huis voor mezelf alleen. Daarna kwam Max, een Duitser uit Hannover die op doortocht door de USA was na een half jaar vakken te hebben gevold aan de University of Minnesota, voor een paar dagen in huis. Samen met Max ben ik de twee barren die hier in de buurt zitten eens gaan verkennen. Gelukkig werden we net voordat we wilde vertrekken nog even gewaarschuwd door onze huisbaas, dat een van de twee barren een blacks-only bar was (blijkbaar nog steeds een ding hier). Nadat we hier even naar binnen hebben gegluurd en inderdaad alleen maar blacks zagen die aan het poolen waren, zijn we bij de andere bar naar binnen gelopen. En surprise, hier zaten ook alleen maar blacks binnen en werden we een beetje vreemd aangekeken. Na hier een drankje gedaan te hebben zijn we toch maar richting het centrum gegaan en zijn we in een lokale universiteits/sports bar wat gaan drinken.
De dag erna was helaas alweer de laatste dag van Max, en werd hij twee dagen erna vervangen door een meisje uit Perth, Australië. Ook was er nog een Chinees, Bo, die tijdelijk hier heeft gezeten. Hij was echter nogal verlegen en zijn Engels was niet heel sterk, wat af en toe tot vreemde gesprekken leidden. Ik was bijvoorbeeld aan het koken en ineens komt hij de keuken in. Ik vroeg hem hoe zijn dag was geweest en als antwoord kreeg ik dat hij het interessant vond dat ik zelf kookte want hij kon niet koken. Daarop vroeg ik hem of hij dan altijd afhaal-eten haalde, waarop hij knikte. Toen gaf hij het antwoord dat hij alleen even wilde kijken hoe ik kookte, en daarna liep hij zonder iets te zeggen weer terug naar zijn kamer en liet hij mij in verbijstering achter. Ik zal maar zeggen dat je veel verschillende mensen leert kennen zo via een Airbnb verblijf. De week erop heb ik niks meer gehoord van mijn grote vriend, geen licht of geluid van zijn kamer, terwijl hij er een maand zou zitten. Vandaag kreeg ik te horen dat hij dus plotseling is verhuisd, aangezien er op de dorms van zijn universiteit een plaats vrij was gekomen en hij meteen is vertrokken.
Deze afgelopen week had ik een nieuwe huisgenoot, Daniel, een Braziliaan die als huisarts werkt in Cleveland en nu vast in Amerika wil gaan wonen. Hiervoor moest hij bij het Braziliaanse consulaat zijn, wat blijkbaar dan weer in Philadelphia ligt. Tijdens elk ontbijt of avondeten kwam ik Daniel wel tegen afgelopen week, en heb ik ook veel kunnen praten over de gekke politiek in dit land en over de verschillen tussen Brazilië, Nederland en Amerika. Eigenlijk dus zo’n huisgenoot waarop je hoopt als je voor je stage naar het buitenland gaat, net zoals Max trouwens. Sinds vandaag ben ik weer alleen, maar komende donderdag moeten er 2 nieuwe huisgenoten komen voor 2 weken. Hopelijk kan dit iets soortgelijks worden.
Na dit veel te lange verhaal heb ik jullie weer bijgepraat over de afgelopen 3 weken. Volgend weekend staat mijn reis naar Ilona in Boston op de planning, waarover jullie snel meer zullen horen. Tot snel maar weer
New York en kerst
Hier weer een verhaaltje voor in de trein, voor tijdens het soggen of om gewoon even rustig door te lezen. Ik ben nu net over de helft van mijn stage en er is weer van alles gebeurt in de afgelopen weken. Om te beginnen de trip naar New York. Door stom toeval eigenlijk was ik niet alleen in New York, maar was ik er samen met Joris. Een goede vriend die ik al ken sinds de basisschool en die ook bij mij in het voetbalteam zit. Hij had zichzelf 5 dagen New York cadeau gedaan, en zonder dit afgesproken te hebben had ik besloten om juist in hetzelfde weekend zelf vanuit Philly naar New York te reizen. Samen hebben we de stad verkent, en ik heb sommige delen die ik al in de zomer had gezien nogmaals bekeken, maar nu in een herfst/winter thema, zoals Times Square, Grand Central Station en Central Park. Ook zaten we vast in een menigte die op Rockefeller Square de schaatsbaan met kerstboom wilden zien, daar was echt geen doorkomen aan.
Een andere meevaller was juist het feit dat Joris een hostel voor zichzelf had geregeld op zo’n 700 meter van Times Square, alleen hadden ze zijn kamer overboekt. Vandaar dat hij een upgrade naar een privékamer kreeg, in plaats van een kamer die je moet delen met 3 anderen. Hierdoor was het voor mij mogelijk om gratis te blijven slapen van zaterdag op zondag en kon ik dus nog een dagje extra eraan vast plakken. Op zondag ochtend zijn we om 6 uur al opgestaan en heeft Joris geprobeerd een timelapse video te maken van de zonsopgang van Manhatten. Helaas had Joris zijn mobiel in de Uber taxi laten liggen en waren we meer bezig deze terug te krijgen (wat ook nog eens is gelukt dankzij de hele toffe chauffeur), dan met de zonsopgang. Ook brak de zon niet door de wolken heen, dus echt mooie plaatjes hebben we helaas niet kunnen maken. Wel kwamen we nog een Zuid-Koreaan tegen die in New York studeert en ook een Timelapse aan het maken was. Joris heeft 6 maanden in Seoul, Zuid-Korea gestudeerd en kent de taal nog een beetje, dus dat schiep meteen wel een band. Ook had de Zuid-Koreaan een longboard (skateboard maar dan langer), waarop een motortje bevestigd zit, waardoor je alleen maar op een afstandsbediening in je hand op een knopje hoeft te drukken en je gaat vooruit, hoe vet is dat! Na tegen 10 uur maar eens ontbeten te hebben met donuts bij Dunkin’Donuts (kan bijna niet meer Amerikaans, ik weet het) zijn we weer verder gegaan met de tocht door New York. We zijn over de Manhatten bridge, door China Town naar Wall Street en Ground Zero gelopen. Aan het einde van de dag kon ik nog een ander ding van mijn lijstje afstrepen: sneeuw in New York! Maar na 2 dagen waarin we elke dag meer dan 20 kilometer hadden gelopen, was het weer tijd voor mijn 2.5 uur durende terugreis met de trein en begon voor mij een belangrijke week op de uni.
Ik had mijn experiment namelijk al 1 keer uitgevoerd, maar dat was niet helemaal ideaal gegaan. Daarom heb ik mijn experiment 2 keer opnieuw gedaan in deze ene week, zodat ik de resultaten nog door kan spreken met Kara voordat ik weer naar huis zou gaan voor kerst. Dit waren nogal lange dagen met heel veel wachten, maar het is allemaal gelukt. Het laatste weekend dat ik hier was heb ik nog besteed aan het verwerken van alle data en het kopen van Amerikaans snoep en verschillende Oreo smaken (mint, red velvet, pindakaas en cinnabon). Kara was gelukkig blij met de resultaten tot nu toe en ik kreeg ook nog te horen dat we nog een extra project gaan toevoegen, wat weer een samenwerking is met een universiteit in Illinois. Ik moet verschillende scaffolds (soort mal waar cellen op kunnen groeien) gaan maken met een speciale coating, kijken wat de beste coating is, en dan gaan zij het in Illinois als het allemaal goed verloopt in een muis zetten en kijken of het ook echt werkt. Een super interessant idee!, nu nog kijken of de uitvoering ook zo succesvol is.
De laatste week voor mijn terugreis heb ik dit idee nog een beetje uitgewerkt en alle spullen ervoor besteld, zodat ik na de kerst hier direct aan kan beginnen. Ook zijn we op woensdag nog met de hele groep naar een happy hour toe gegaan zodat we de feestdagen in konden luiden. Helaas had ik mijn paspoort niet meegenomen (had hem al klaargelegd voor de vliegreis terug), dus kreeg ik als enige geen alcohol geserveerd, het moet je maar gebeuren. Ik heb al vaker alcohol gehaald hier, en toen was mijn rijbewijs telkens prima bewijs dat ik toch wel ouder dan 21 ben. De manager durfde het echter niet aan, en dus kregen we maar gratis nachos met guacamole, daar is ook wel mee te leven.
Op vrijdag 23 december ben ik weer terug naar Nederland gevlogen. Eerst vanuit Philadelphia naar Atlanta, om daar 3 uur te mogen wachten tot mijn vlucht naar Amsterdam (die dan weer over Philadelphia heen vloog -.-). Dit zorgt ervoor dat ik zo’n 20 uur onderweg zal zijn van deur tot deur. Na een hele gezellige en drukke week in Nederland de feestdagen gevierd te hebben en (de meeste) van jullie ook weer eens gezien te hebben, ben ik op de 30ste weer teruggaan naar Philly. De viering van oud op nieuw is niet zo groot op 31 december in Philly, maar op 1 januari is er de Mummers parade (een hele grote verklede optocht in het centrum van Philly), die ik gezien moest hebben van Kara. Helaas ben ik tijdens de vlucht terug naar Philly ziek geworden en heb ik 4 dagen in bed gelegen, waardoor ik niet zoveel heb meegekregen van oud en nieuw. Wel heb ik de parade nog via TV een beetje half gevolgd, en het is eigenlijk gewoon professioneel carnaval vieren met belachelijk mooie maar vooral hele dure pakken (soms wel tegen de 10.000 euro) en fanfare bandjes, dansen en muziek.
Nadat ik eenmaal uitgeziekt was, was het ook meteen weer tijd om naar de uni te gaan en ben ik weer verder gegaan met mijn project. Het is namelijk nog maar 7 weken en dan moet alles alweer af zijn en kom ik terug op de vrijdag van Carnaval.
Ja het is weer een lang verhaal geworden, maar de laatste update was namelijk ook alweer een tijdje geleden. De foto’s volgen snel nog
Week 4 en 5
En we zijn al op 1/3! Gaat toch best snel zo. Hier begint het ook al wat kouder te worden, maar gelukkig nog niet zoals in ons koude kikkerlandje. Het is hier nu zo’n 10-12 graden, maar dat zal na deze week ook zo tegen het vriespunt zijn. Zolang het niet regent is het dus nog prima weer om de stad verder te verkennen, wat ik dan ook zeker heb gedaan.
Allereerst ben ik tijdens Thanksgiving naar de optocht geweest in het cetrum van Philly. Blijkbaar is dit de oudste Thanksgiving optocht van Amerika. Tijdens deze optocht komen er veel mega grote opgeblazen figuren voorbij, een aantal carnaval achtige auto’s, maar toch vooral heel veel lokale schoolorkesten, met elk zijn eigen lied en kleding (zie foto’s). Na de optocht gezien te hebben ben ik toch maar eens terug naar de Liberty Bell gegaan. Ik had hem eerder tijdens de zomer al vanaf buiten gezien, maar je kan ook gratis naar binnen om hem zo beter te zien. Verassend genoeg waren we in de zomer te laat om nog naar binnen te gaan (gaan om 17:00 al dicht), dus moest ik er nog een keertje terug. Ik was er twee keer in het weekend voorbij gelopen, maar toen stonden er zo’n honderd mensen te wachten om naar binnen te gaan, dus had ik het toch een beetje uitgesteld. Ik gokte zo dat het op Thanksgiving niet zo druk zou zijn, en ik had nog gelijk ook
De dag erna was het natuurlijk Black Friday, en kon ik het niet laten om ook wat te kopen. Voor degene die het niet kennen: Thanksgiving is oorspronkelijk het feest om te bedanken voor de goede oogst, en deze dag wordt gevolgd door Black Friday, een dag waarop het koopjes seizoen voor kerstmis begint en er belachelijk veel korting wordt gegeven (Black, omdat je rekening na alle uitgaven nog zwart staat in plaats van rood). Waarschijnlijk kent iedereen wel die filmpjes waarbij mensen massaal winkels inrennen en vechten om producten, dat gebeurt nou op Black Friday. Echter…, ik heb hier dan weer totaal niks van gemerkt. De winkels openen op deze dag om 6 of 7 uur ’s ochtends en mensen slapen ook buiten voor de winkel in tenten, dus ik dacht laat ik maar tegen 10 naar de winkels gaan, dan heb ik de eerste mensen ontweken. Eenmaal bij de winkels aangekomen was het helemaal niet zo druk en heb ik wat shirts en een broek gescoord en nog wat voor het thuisfront ingeslagen. Het gekke was dat het pas echt druk werd tegen 3 uur ’s middags.
De rest van het weekend heb ik niet meer zo veel uitgevoerd, en de week erop ben ik vooral bezig geweest met toegang regelen voor een ander lab, wat uitleg krijgen over apparatuur en een literatuur onderzoekje. In week 5 kon ik eindelijk beginnen met mijn eerste experimenten, en had ik zelfs mijn eerste resultaten! Niet totaal wat ik had gehoopt, maar het is iets en ik kan ermee verder werken.
Verder ben ik afgelopen vrijdag nog samen met Emily en Pam (ook uit mijn groep hier) + aanhang naar de Duitse kerstmarkt gegaan bij het stadhuis. Hierna zijn we ook nog eens uit eten geweest , Chinees hier is toch wat anders dan in Nederland, en ijs gaan eten. Ik had dit nooit gegokt, maar zoete aardappel praline ijs smaakt best wel prima. Verder ben ik op zondag ook nog eens naar het Kunstmuseum geweest hier in Philly (degene met het Rocky standbeeld). Het was namelijk de eerste zondag van de maand, en dus gratis toegang. Na de vele schilderijen van Picasso, van Gogh, Rembrandt, Renoir, etc… gezien te hebben, kan ik als echte cultuurbarbaar zeggen dat ik toch de middeleeuwse tentoonstelling over de ridders het meest interessant vond.
Na zo’n 4 uur rondgehangen te hebben in het museum ben ik nog even naar de Whole Foods supermarkt gegaan die er dicht in de buurt ligt. Deze is pas net open en echt mega groot (Wegmans waardig), met zelfs een complete keuken met 8 koks aan het werk. Toch wel wat anders dan in Nederland…
Deze week ga ik vooral weer verder met mijn experimenten, en als het een beetje droog blijft ga ik zaterdag naar New York toe om daar het kerstsfeer eens te verkennen. Maar daar horen jullie de volgende keer meer over ;)
Week 2 en 3
Zo, we zijn weer 2 weekjes verder. Ik heb de afgelopen weken vooral besteed aan het verkennen van Philly en het bestellen van alles en vooral veel afwachten. In mijn tweede week hier ben ik vooral
bezig geweest met het uitzoeken van wat en hoeveel ik allemaal nodig zal hebben voor mijn project. Maar er was nog iets veel belangrijkers: de elections. Samen met Emily en Claire (ook een PhD’er
hier in het lab) en nog 2 mensen zijn we in een barretje wat gaan eten en bier drinken terwijl de verkiezingsuitslagen uit de verschillende staten bekend werden gemaakt. Ik heb van deze tijd
natuurlijk ook een beetje misbruik gemaakt om er nu achter te komen op wie ze hebben gestemd en waarom. Iedereen die ik heb ontmoet in Philly is/was voor Hillary Clinton (uiteindelijk bleek ook dat
85% van Philly op haar had gestemd), maar ze vinden ook dat de mensen die op Trump zijn echt ongelooflijk dom zijn en ze geven dan ook het argument dat alle steden met universiteiten op Clinton
hebben gestemd, en vooral de mensen op het platteland op Trump. Nou heb ik zelf natuurlijk ook een beetje het nieuws gevolgd, en wat blijkt nou… Trump wil dat er minder dollars gaan naar het
nationale potje waaruit alle onderzoeken worden betaald (beurzen enzo). En mensen op de uni hebben dit geld nou eenmaal nodig om hun werk te kunnen doen, en stemmen op Trump zorgt dus voor minder
baangarantie. Daarom zijn ze zo erg tegen hem op de universiteiten.
Dit was natuurlijk maar een klein onderdeel van het hele gesprek over politiek dat we die avond hebben gevoerd, maar ik zal jullie niet vermoeien met de rest. Na zo’n 4 uur in de kroeg te hebben
gehangen zijn we toch maar allemaal richting huis gegaan, en ben ik er zelf om 3 uur’s nachts dus achter gekomen dat er weer een mannelijke president is in de VS.
De dag erna waren de meeste mensen hier in Philly duidelijk teleurgesteld, en hadden het ook totaal niet aan zien komen. Typisch genoeg begon het deze dag ook voor het eerst te regenen sinds ik hier ben, terwijl het daarvoor zo’n lekkere 15-16 graden was de hele dag. Vandaar ook de opmerkingen dat de wereld aan het huilen vanwege Trump. Ik kon het natuurlijk niet laten wat grapjes te maken over de verkiezingen, zoals de apocalyps komt, jullie zitten er nog 4 jaar mee, ik maar een paar maandjes…, maar dat maakte de sfeer alleen maar beter gelukkig.
Eenmaal in het weekend aangekomen heb ik nog maar eens gaan shoppen voor nieuwe schoenen en een goede winterjas, wat gelukkig gelukt is. Verder heb ik nog een middagje rondgewandeld in de buurt waar ik woon. Aan de grote wegen met de winkels zie je wel wat armoede en zijn de huizen wat vervallen, maar eenmaal midden in een wijk ziet het er allemaal best netjes uit. Als er ergens een klein of een school is zijn de huizen veel beter onderhouden en staan er ook wat grotere auto’s voor het huis. Het geeft nogal een vreemd gevoel als je hier rondloopt, binnen 3 straten ben je van een omgeving dat er netjes uitziet naar iets dat nogal vervallen is.
In mijn derde week heb ik vooral heel veel afgewacht. Al mijn bestellingen voor mijn project kwamen op maandag en dinsdag binnen, maar ik kon nog niet beginnen aangezien ik nog uitleg moest krijgen over het gebruik van een apparaat. Dit apparaat staat helaas niet in het lab waarin ik zit, maar in het gebouw ernaast en hier mag ik niet zomaar naar binnen. Vanaf dinsdag tot vrijdag heb ik dus nog steeds geen experiment uit kunnen voeren, maar heb ik mijn tijd vooral besteed aan het zoeken van literatuur, beetje theorie verwerken en uitzoeken wat ik in het weekend zou doen. Woensdagmiddag heb ik het noorden van Philly nog maar eens verkent, met onder andere opnieuw het beeld van Rocky en het bekende kunstmuseum.
Op vrijdag was er nog een leuke borrel voor PhD’ers van de uni waar ik ook naartoe mocht, en free drinks waren belooft, zoiets kan ik natuurlijk niet afslaan. Echter bleek dat het free drink (jep enkelvoud) was, maar dat dit verkeerd doorgegeven was op de uitnodiging. Gelukkig was het niet zo druk, ongeveer de helft van de verwachte mensen waren maar gekomen zodat er uiteindelijk ook een 2de gratis biertje kwam, helemaal prima dus. Na ongeveer 2 uur geborreld te hebben was het alweer afgelopen, en ben ik nog even snel boodschappen gaan doen. Op zaterdag wilde ik namelijk weer een grote wandeltocht door Philly gaan maken, dit keer naar het oosten en het zuiden van Philly.
Ik ben toen per puur toeval het Benjamin Franklin museum tegengekomen, en heb hier wat langer dan verwacht doorgebracht. Hierdoor viel het plan om zuid Philly te bekijken een beetje in duigen, maar ben ik nog wel naar het oosten gegaan om naar Penn’s Landing te gaan, de oude haven van Philladelphia. Na hier nog wat rondgelopen te hebben ben ik snel naar het One Liberty Building gegaan, het hoogste gebouw van Philly, waarvan de bovenste verdieping is omgetoverd tot een observation deck en je dus een prachtig uitzicht hebt over heel Philly. Echter duurde de wandeling hier naartoe wat langer dan gepland, iets met vermoeidheid van het vele lopen en te laat starten enzo, dat ik hier niet was tijdens mijn geplande tijd van zonsondergang. Het was a helaas al helemaal donker voordat ik boven was. Je hebt echt een prachtig uitzicht over de stad met de vele lichtjes, alleen zijn deze lichtjes niet sterk genoeg om een goede foto van te kunnen maken. Wel hadden ze nog tv schermen met mooie uitzichten, dus heb ik daar maar een foto van gemaakt.
Ook heb ik dit weekend nog geprobeerd speculaas te maken, niet helemaal perfect maarja was de eerste keer J Komende donderdag is het namelijk Thanksgiving, en om dit met de groep op de uni te vieren gaan we op maandag met zijn allen samen eten. Iedereen moet wat eten meenemen wat typisch bij Thanksgiving hoort (Kalkoen, aardappelpuree, …). Aangezien ik hier niet echt ervaring mee heb, mocht ik ook iets anders maken, vandaar dus de speculaas. Tijdens het echte Thanksgiving kan ik waarschijnlijk bij Claire en haar hele familie blijven eten, maar dit krijg ik de komende dagen te horen.
Om af te sluiten heb ik nog wat goed nieuws, tijdens de kerst kom ik een weekje terug naar Nederland!! Oh en ik heb de foto''s maar eens toegevoegd
Welkom op mijn Reislog!
Hallo en welkom op mijn reislog!
DĂ© plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.
Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.
Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!
Leuk dat je met me meereist!
Groetjes,
Stan
Begin in Philly
Hallo allemaal,
hierbij mijn blog over mijn stage in Philadelphia. Het is wat veel geworden merkte ik na al het schrijven maar hopelijk kunnen jullie wakker blijven tijdens het lezen. Appen mag anders natuurlijk ook, of vraag Rick maar om een samenvatting
Allereerst zal ik even uitleggen hoe ik op deze stage ben gekomen. Om de master van mijn studie biomedische technologie aan de TU/e te halen moet je een aantal vakken volgen, een afstudeerproject doen en een stage lopen. Mijn vakken heb ik vorig jaar allemaal al gehaald, en sinds 17 oktober heb ik ook met afstudeerproject gehaald met een 7 (voor degene die het nog niet wisten
Ik wilde tijdens mijn stage iets soortgelijks doen als mijn afstudeerproject, dus iets met implantaten en het immuunsysteem. Er zijn nog zo veel plekken op de wereld die ik wil zien, waardoor ik niet op locatie maar op project wilde kiezen. Amerika is altijd al een land geweest dat ik eens wilde bezoeken, dus toen ik van de optie Philadelphia hoorde was ik meteen enthousiast. Ik had voor de veilige optie kunnen kiezen en iets binnen europa kunnen doen, maar ik wilde mezelf ook een beetje uitdagen door echt iets totaal zelf te doen.
Afgelopen zomer ben ik samen met mijn ouders en mijn peettante Rita al naar Amerika toegeweest. Tijdens deze super vette rondreis hebben we Philladelphia, Washington en New York aangedaan, met een korte tussenstop bij de Amish (wat een interessant, vreemd en controversieel volk zeg). We hebben toen in Philly (ja ja afkortingen zijn het helemaal) alvast de universiteit bekeken en mijn kamer, die ik al had geboekt via Airbnb.
Uiteindelijk ben ik zelf sinds 27 oktober weer terug in Philly. Nadat de vlucht een uur was vertraagd vanwege de mist, was ik veilig, moe en wel aangekomen op mijn kamer. De kamer is erg ruim en bevat een bed wat net niet lang genoeg (gelukkig wel 2 persoons dus dan maar diagonaal slapen) en verder staat er een prima tv met sateliet tv, met gratis premier league football en nog meer honderden zenders, dus ik zal me nooit vervelen. Ik deel het huis samen met 3 anderen: een Japanner, een Italiaan en een vrouw in Ivoorkust is geboren maar nu al 15 jaar in Amerika woond (Ivoriaanse ofzoiets wordt dat dan gok ik). Mijn huisgenoten zijn nogal op zichzelf, ze hebben niet echt behoeft aan gesprekken enzo. De italiaan is opzich wel een prima vent, hij heeft me uitgenodigd om eens samen met hem, zijn vriendin en nog wat italianen een biertje te komen drinken, iets wat ik zeker van plan ben te gaan doen.
Mijn kamer ligt op zo'n 20-25 min lopen van het gebouw waar ik mijn onderzoek ga uitvoeren. Het was de planning dat het hele lab in december zou verhuizen, en als ik dus eenmaal gewend was aan het huidige lab weer alles omgegooid werd. Gelukkig hebben ze besloten de verhuizing uit te stellen tot Juni, dus ik ben veilig. Het gebouw is erg indrukwekkend, met een hele grote Green wall, een muur van groen mos en planten was van water wordt voorzien. Ik zal er binnenkort eens een foto van posten.
Maar we waren gebleven bij mijn aankomst hier donderdag de 27ste...
Ik heb het weekend vooral wat boodschappen gedaan en de buurt een klein beetje verkend. Ook heb ik me weer een beetje ingelezen in mijn project. Ze hebben hier aan de Drexel university een nieuwe coating bedacht voor een implantaat, zodat het implantaat beter opgenomen zou kunnen worden in het lichaam en er geen immuunreactie zal plaatsvinden. Mijn taak de komende 3.5 maand wordt het beoordelen van deze nieuwe coating en kijken of deze ook echt werkt.
Na opnieuw ingelezen te zijn, veel slaap (ik had wat in te halen van de afgelopen weken) en een nieuwe serie op Netflix gevonden te hebben was het al snel weer maandag en was het mijn eerste dag. Ik had me helemaal voorbereid op een universiteit in halloween thema, maar daar bleek niks van waar. De uni zelf en de omgeving waar ik zit (veel studenten en het wat armere deel van de samenleving) was niet zo in de halloween hype. Ik heb zelfs maar 1 groepje trick&treaters voorbij zien komen. Blijkbaar is het meer gebruikelijk dat ze in het weekend feestjes hebben bij mensen thuis, en de dag dat het echt Halloween is blijven de mensen 's avonds thuis voor de trick&treaters. Dus een gratis tip van mij, als je op stage gaat, zorg dat je eerst wat vrienden hebt in je omgeving als er zo'n feestdag is, anders heb je er ook niet zo veel aan.
Verder heb ik op de maandag iedereen in de groep ontmoet en heb ik mijn plek gekregen in het lab. Hier is het gebruikelijk dat iedereen ook zijn eigen plek in het lab krijgt, want echte bureau plaatsen zijn namelijk in een ander gebouw en de mensen zijn lui hier dus gaan gewoon in het lab zitten, mijn soort mensen dus
Ik heb mijn project doorgesproken met Kara, dit is een assistent professor aan Drexel en het hoofd van de groep waar ik nu bij zit, en Emily, een PhD student in de groep. Emily gaat mij ook begeleiden in het lab en introduceert mij ook aan iedereen. De eerste week ben ik vooral bezig geweest met hij schrijven van mijn onderzoeksvoorstel, die is ook uiteindelijk goedgekeurd (yeah), dus kan ik nu verder met alle protocollen schrijven. Verder was er afgelopen donderdag nog een symposium over het leven na de uni, waar ik even deel aan heb genomen. Leek me wel zo interessant aangezien dat voor mij toch ook akelig dichtbij komt.
Dit weekend (we zijn bijna bij het eind mensen, nog even doorlezen...
Er zijn nog veel meer dingen om te vertellen, maar die zal ik bewaren voor de volgende keer aangezien het al een aardig lang stuk is geworden. Morgen komt er eindelijk een einde aan de grootste poppenkast van de afgelopen weken, en weten we of de wereld ten onder zal gaan of niet. Hiermee quote ik wat mensen bij mij uit de groep, die zich vooral schamen voor de sensatie die het is geworden. Ook zal ik het geheugen van mijn mobiel eens vrijmaken zodat ik goed kan weergeven hoe die stemmings gekte hier is.
Ik zal over een week of 2 weer eens wat van mijn laten horen. Seeya!